On Islamic Way

இலங்­கையை ஆட்சி செய்த கடைசிச் சிங்­கள மன்­ன­னாக கரு­தப்­படும் ஸ்ரீ விக்­கி­ரம ராஜ­சிங்­கனை கொலை­வெ­றி­யுடன் ஆங்­கி­லேயப் படைகள் துரத்தி வரு­கின்­றன. உயிரைக் கையில் பிடித்­துக்­கொண்டு ஓடி­வந்த மன்னன் மகியங்கனை நகரை ஊட­றுத்து அதற்கு அரு­கி­லுள்ள சிறு கிரா­ம­மான பங்­க­ர­க­ம­வுக்குள் நுழை­கின்றான்.
அங்கு விவ­சாய குடும்­பத்தைச் சேர்ந்த முஸ்லிம் பெண்­ணொ­ருவர் (பாத்­திமா என அறி­யப்­ப­டு­கின்றாள்) நெல்லை காய­வைத்துக் கொண்­டி­ருந்தார். மன்­னனின் நிலையைக் கண்­டதும் அங்­கி­ருந்த பொந்து போன்ற அமைப்­புள்ள பாரிய மரத்தின் மறைவில் ஒளிந்து கொள்­ளு­மாறு அப்பெண் மன்­ன­னுக்கு சாடை செய்­கிறாள். மன்­னனும் மறைந்து கொள்­கிறான்.

ஆவே­சத்­துடன் அங்கு வந்த ஆங்­கி­லே­யர்கள் மன்­னனைப் பற்றி அவ­ளிடம் வின­வு­கின்­றனர். அவளோ தெரி­யா­தென கூறி­வி­டு­கின்றாள். ஆத்­திரம் மேலிட்ட ஆங்­கி­லேயப் படைகள் அவளை அங்­கேயே பலி­யெ­டுத்து விட்டு சென்­று­வி­டு­கின்­றன.

வெளியில் வந்த மன்னன் உயி­ரி­ழந்து கிடக்கும் பாத்­தி­மாவை பார்த்து ‘மா ரெக லே’ (என்னைக் காத்த இரத்­தமே) என்ற வார்த்­தையை பிதற்­றி­ய­வ­னாக தேம்பித் தேம்பி அழு­கின்றான். சிங்­கள பழங்­க­தை­களில் ‘உயிர்­காத்த உத்­தமி’ என வர்­ணிக்­கப்­பட்ட இப் பெண் செய்த தியா­கத்­திற்கு நன்­றிக்­க­ட­னாக அந்த ஊரையே அப்­பெண்ணின் குடும்­பத்­திற்கு மன்னன் எழுதி வைத்­த­தாக வர­லாறு கூறு­கின்­றது. அதற்­கான உயில் பத்­திரம் 1956 வரை பதுளை கச்­சே­ரியில் இருந்­த­தாக வர­லாற்­றா­சி­ரி­யர்கள் கூறு­கின்­றனர்.

ஆனால், இன்று என்ன நடந்து கொண்­டி­ருக்­கின்­றது. உயில் எழுதிக் கொடுக்­கப்­பட்ட பங்­கரகம பிர­தே­சத்­தி­லி­ருந்து சில கிலோ­மீற்றர் தொலைவில் இருக்­கின்ற மஹி­யங்­கனை நகரில் அமைந்­துள்ள சிறிய பள்­ளி­வாசல் அல்­லது தொழுகை நடத்­து­மிடம் நாட்­க­ணக்­காக மூடிக் கிடக்­கின்­றது. எந்தச் ‘சாவியை’ கொண்டும் இதனை திறக்க முடி­யாமல் நாதி­யற்று நிற்­கின்­றது முஸ்லிம் சமூகம்.